Van 1651 tot 1685 stond op deze plek het kerkgebouw van de Protestantse Hervormde gemeente van Rhens. Dit was een parochiezaal, die was uitgerust met banken en een preekstoel. Nadat het keurvorstendom Keulen in 1679 de bekering of emigratie van de laatste protestanten van Rhens had verordonneerd, in strijd met de bepalingen van de Vrede van Westfalen van 1648, kwam de protestantse traditie van de stad Rhens, die meer dan 150 jaar had bestaan, in 1685 volledig tot stilstand. Om elk uiterlijk teken van een confessionele verdeeldheid van de stad weg te nemen, werden de kerkbanken en de preekstoel verwijderd. Het gebouw werd verhuurd aan een smid, maar ondanks alle inspanningen van de toenmalige pastoor Daniels kon het niet voor de katholieke kerk worden gebruikt, omdat het eigendom was van de landgraven van Hessen. In 1698 brandde het gebouw af - naar verluidt omdat de smid wat onvoorzichtig met het vuur was omgesprongen. Toch bleven er geruchten dat de schoolmeester de brand opzettelijk had aangestoken. Bewijzen voor deze veronderstelling konden of wilden niet worden geleverd. Het terrein met de ingestorte kelder van het protestantse kerkhuis bleef onbebouwd tot omstreeks 1730, toen de Hessische autoriteiten bij toeval vernamen dat zij nog een stuk grond in Rhens in bezit hadden. Zij verkochten het bouwterrein aan Philipp Altenhofen en schonken de opbrengst aan de nieuwbouw van de protestants-gereformeerde gemeente in Bad Schwalbach, die de laatste protestantse predikant van Rhens, Johann Bernhard Delph, in 1685 had gesticht. Men kan speculeren over de geschiedenis van het Mariabeeldje, dat zich tussen de initialen van de bouwers in een nis bij de erker bevindt. Misschien behoorde het tot een schrijn dat al op deze plaats stond voordat dit huis werd gebouwd. In dat geval zou het, net als het schrijn onder de Dionysiuskerk, de triomf van de katholieke kerk over het protestantisme tot uitdrukking hebben gebracht - te meer daar de afkeer van de protestanten van de katholieke Maria-cultus een geliefd thema was in de 17e-eeuwse confessionele controverse.

Tekst: Alexander Ritter; Torsten Schrade; Dehio, Georg: Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler. Rijnland-Palts Saarland. Onder redactie van Hans Caspary e.a. Darmstadt 1985; redact. Ed. S.G.

Vertaald met www.DeepL.com/Translator