Een stadhuis als statig of zelfs prachtig gebouw in het midden van de stad heeft Neuwied nooit gehad. De jonge stad was in de eerste moeilijke decennia van haar bestaan te arm of misschien ook te bescheiden om zich zoiets te veroorloven. Tot de oprichting van het eerste college in 1680/81 werd het stadsbestuur verzorgd door de graafelijke regering. Tussen 1699 en 1716 werd op een "verbrand terrein" op de hoek van de Mittelstraße en de Rheinstraße het eerste stadhuis gebouwd, dat zich alleen door een bijzonder hoge wijnkelder, een dubbele ingangstrap en dubbele ramen van eenvoudige burgerhuizen onderscheidde. Dit huis kwam rond 1800 in particulier bezit. In 1811 kocht de stad een groter hoekhuis aan de Markt- en Engerser Straße recht tegenover de Marktkirche als nieuw "Stads-, School- en Wachthuis". In 1863 werd het huis vervangen door een nieuwbouw met drie verdiepingen.

Een broer van de regerende graaf Alexander van Wied, de latere "Generaal Wied", liet na 1740 aan de Pfarrstraße het lange tijd grootste gebouw van de stad bouwen en schonk het in 1765 aan de stad voor armen- en weeszorg. Als sociale instelling bleek het "Herrenhaus" echter een financieel fiasco te zijn, en de stadsbestuurders verpachtten het in 1773 en verkochten het in 1784 aan de firma Remy & Barensfeld, die hier de afval van het Rasselsteinwerk verwerkte tot emaille servies. In 1871 kreeg de stad van de laatste erfgename van de inmiddels opgeheven firma het huis samen met het bedrijfsterrein als legaat terug. In 1877 trok de stadsadministratie hier in, die het gebouw tot 1912 moest delen met de Hogere Meisjesschool. Zoals het toen verbouwd en in de tijdsmaak gemoderniseerd werd, zo ziet het er vandaag de dag nog steeds uit.

Dus wordt het vandaag de dag nog steeds gebruikt als bestuursgebouw voor de burgerlijke stand, de stadsbibliotheek en het bureau voor stadsmarketing.