De Leonorenbron in Bad Salzig is een mineraalbron, een mineraalbad en een zuurwater.

De oorsprong van de mineraalbron gaat terug tot de Romeinse tijd. In de 18e en 19e eeuw worden er meerdere zoutbronnen vermeld. In 1840 waren er de eerste pogingen om de mineraalbronnen te benutten. Tussen 1902 en 1905 werd deze geboord in opdracht van kapitein i. R. Theodor Hoffmann, die in 1889 het bronnengebied had gekocht. Uit bijna 500 meter diepte borrelt het 28° warme helende water van de koolzuurhoudende, alkalisch-muratische Glauberzoutbron.

Volgens de huidige "begripsbepalingen voor kuuroorden, recreatieplaatsen en heilbronnen" van de Duitse Vereniging van Badetablissementen en de Duitse Toeristenvereniging moet het water van de "Leonorenbron" in Bad Salzig worden gekarakteriseerd als een "Natrium-chloride-waterstofcarbonaat-sulfaat-water".

Men zegt dat het water uit mineralenbronnen de handtekening draagt van de gesteenten waarover het heeft gestroomd. Het bevat in waterige oplossing die stoffen die zich uit de steen laten oplossen en is daarom een afspiegeling van de geologie en de tijd. De gesteentemineralen bepalen de inhoudsstoffen van het oplosmiddel water, en de contacttijd is bepalend voor de concentratie. Op basis van de samenstelling van opgeloste mineralen kunnen conclusies worden getrokken over de gesteenten in de ondergrond en kan worden ingeschat hoe lang het water contact moet hebben gehad met hen. Verder kunnen er conclusies worden getrokken over hoe de gesteenten zijn gevormd.