Als men de werken van Georg Ahrens de metafoor van de "bouwsteen" wil toepassen, raakt dit een biologische kant in de iconen van het fysieke, en tegelijkertijd ook een anorganisch-geotektonische kant in de vormgeving. Daar komt de vraag bij hoe men, gezien zijn monumentaliteit, ongewenst pathos kan vermijden - dit alleen al rechtvaardigt de keuze voor de eenvoudige, heldere vorm.